به نام خدا ، با سلام و عرض ادب

این مطلب نیاز به تصحیح و ویرایش دارد. ارادتمند : هدهد

امام مبین و کتاب مبین

بسم الله الرحمن الرحیم

وکل شیءٍ أحْصَیْنَاهُ فى امام مبین ١٢٠ / یس. وکل شئی أحصینا کتابا - ٢٩ / نباً

احصینا یعنی ما احصا می کنیم. احصا یعنی آمار

آیه اول طبق ترجمه مرحوم الهی قمشه ای چنین است:

ما مردگان را باز زنده گردانیم، کردار گذشته و آثار وجودی آینده شان همه را در نامه اعمال آنها ثبت گردانیم، در لوح محفوظ خدا یا قلب امام خلیفة الله آشکارا همه را به شمار آورده ایم.

ترجمه آیه دوم : آنها به حقیقت ایمان به روز حساب نداشتند، و آیات ما را از فرط نادانی سخت تکذیب کردند و حال آنکه حساب هر چیز را ما در کتابی احصا کرده ایم...

دو آیه فوق نشان از ثبت و ضبط تمام اعمال انسانها دارد اما نکته مورد بحث اینجاست که چرا در آیه اول از کلمه امام استفاده شده.

کلمه احصیناه دو بار در قرآن آمده، در همین دو آیه، و کتاب وامام معنی شده اند.

در آیه اول انسان انتظار دارد که خداوند به جای کلمه امام از کلمه کتاب مبین استفاده می کرد ولی از آنجا که تمام کلمات و حروف قرآن کریم براساس یک نظم و مهندسی خاص الهى بوجود آمده، کلمه رازناک امام در آیه اول حکایت از اسرار بزرگی دارد.

امام در زبان و فرهنگ عربی به معنای پیشوا و رهبر و زعیم و جلودار و سر کرده و مسئول است و در هر حال معنای «کتاب» ندارد. در ترجمه الهی قمشه ای نیز به عنوان به عنوان قلب امام آشکار، خلیفة الله، معنا شده است.

آیا تمام اعمال انسانها در قلب رهبر و امام معصوم و یا پیامبر اسلام ثبت و احصا می شود؟

آیا قلب امام معصوم احصاگر کلیه اعمال مثبت و منفی مردم است؟

آیا قلب نازنین امام کتاب مقدرات هستی است. آیا منظور از امام، شخص است؟ همانگونه که منظور از کتاب کتاب معمولی و کاغذ و دفتر نمیتواند باشد، شاید امام هم شخص نباشد. شاید هم قلب امام زمان و عصر باشد. به هر حال، در این نکته شکی نیست که تمام اعمال انسانها در جانی ثبت و ضبط می شود و به خودشان بر میگردد. و انسانها در دنیا و آخرت نتیجه اعمال خود را می بینند ولی آن لوح محفوظی که تمام کارها را ثبت میکند و یا در آن ثبت میشود برای عقل آنها قابل فهم نیست ولی وجود دارد و ذرة المثقالی از دید او پوشیده نیست.

لطفاً نظر شریفتان را ارسال فرمائید

عزیزان علاقمند می توانند کتاب عَنقای لاهوت، درباره ارتباط زرقان و سید نسیمی را از اینجا بصورت صلواتی دانلود و مطالعه فرمایند. 160 صفحه در قطع وزیری، مصور، نشر هدهد، چاپ اول، تابستان 1397

والسلام – ارادتمند : محمد حسین صادقی – مدیر انتشارات هدهد، آثار دیگر  صلواتی هدهد

تا شهادت می آید مرگ می میرد

یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر

یا وجیه عندالله، اشفع لنا عندالله

اشاراتی برای تفکر و اندیشیدن و لذت بردن

ما کشته شدیم تا بمانید شما

رباعی
ماکشته شدیم تا بمانید شما
خوننامه شدیم تا بخوانید شما
گشتیم فدای دین و ناموس و وطن
تا ارزش امنیت بدانید شما
والسلام . صادقی

دعا کردی که تا مفقود باشی- انیس خلوت معبود باشی -اجابت شد دعایت، چون خدا خواست -شهید و شاهد و مشهود باشی

بنام خدا، با سلام و عرض ادب، چند دوبیتی و یک رباعی به چند مناسبت تقدیم حضورتان

فاطمیه
فاطمه آتش نشان خلقت است
کلبه او کوثر امنیت است
دوزخی ها آتشی افروختند
کلبه آتش نشان را سوختند

به باب کلبه زهرا و حیدر
که جبریل امین هم می زند در
فکندند آتشی آن دوزخی ها
که شعله می کشد تا صبح محشر

در آن آتش که مادر با پسر سوخت
تمام عرش اعلی سر به سر سوخت
در آن آتش تولد گشت شیعه
و هر دم با شهادت، پشت در سوخت

جاویدالاثرها
دعا کردی تماشائی نگردی
به جز دنبال زیبائی نگردی
شب حمله پلاکت را فکندی
که در دنیا شناسائی نگردی

شب حمله، چو در خط، جا گرفتی
فقط سربند یا زهرا گرفتی
به دور انداختی نام و نشان را
و در عرش خدا مأوا گرفتی

دعا کردی که تا مفقود باشی
انیس خلوت معبود باشی
اجابت شد دعایت، چون خدا خواست
شهید و شاهد و مشهود باشی

دعا کردی که چون زهرا ، مزارت
شود پنهان به اذن کردگارت
شدی حاجتروا، اما بمیرم
برای مادر چشم انتظارت

غزه
تو را جان بلاکش بودم ایکاش
به زیر تیر و ترکش بودم ایکاش
فلسطین غریب و بیدفاعم
کنارت زیر آتش بودم ایکاش

اسرائیل
ما چلچله های حامل سِجّیلیم
در هم شکنندهٔ سپاه فیلیم
گر امر کند رهبر ما، در یک دم
نابود کنندگان اسرائیلیم

والسلام
محمدحسین صادقی
التماس دعا

حدیث کسا به شعر از دو شاعر

هوالجمیل

حدیث شریف کسا به شعر

توسط مرحوم استاد پیروی

توسط علیرضا نجفی

التماس دعا

در آتش سقیفه ، پس از بیت فاطمه + گلخانه‌‌های دختر او در عراق سوخت

هوالجمیل
احتراق
بمناسبت ایام جانسوز محسنیه و غصب حق امامت و تبدیل آن به سلطنت منحوس اموی.
تا قلب کلبه در اثر احتراق سوخت
کوچک‌ترین ستاره‌ی حق در محاق سوخت
آئین جاهلیت عُظمی شروع شد
آئین وحدت از شرر انشقاق سوخت
محصول عمر کل رسولان به باد رفت
تا حاصل تلاش نبی از نفاق سوخت
از لشکر اُسامه گروهی گریختند
کز ذکر نامشان دلم از اختناق سوخت
تا مصطفی رها شد از این خاکدان تنگ
دریای صبر دختر او از فراق سوخت
رازی شنید از پدرش وقت مرگِ او
کز استماع آن دلش از اشتیاق سوخت
تنها نه مدعی نشد آگه ز راز او
گوش فرشته نیز در آن استراق سوخت
تسکین قلب فاطمه بود آن رموز ، لیک
مولا ز پیش بینی آن اتفاق سوخت
آن اتفاق تلخ پس از رحلت نبی
رخ داد بی درنگ و جنان را رواق سوخت
تا شعله‌های غصب بر «آن در» زبانه زد
متن غدیرنامه‌ی روز وثاق سوخت
تنها نه عهدنامه که موضوع عهد نیز
در آذرخش فتنه‌ی یوم‌الطلاق سوخت
سقفی جدا نمود زمین را ز آسمان
زان پس بشر به حسرت آن ارتفاق سوخت
زان پیش از سما به زمین فیض می‌رسید
بعد از سقیفه ، ارض ، از این افتراق سوخت
تا در سقیفه ، علت خلقت ، کنار رفت
دوزخ پدید گشت و «طباقاً طباق» سوخت
دوزخ چو دید هیمه‌ی افکار ارتجاع
«هَل مِن مَزید» گفت و از این ارتزاق سوخت
بعد از سقیفه ، گشت زمین عاق آسمان
تا روز حشر هر بشر از آه عاق سوخت
آتش فرا گرفت تمام زمانه‌ را
آنسان که جنگلی ز دم یک اجاق سوخت
آتش نسوخت خشک و تر فرشیان فقط
عرش بلند مرتبه را سقف و ساق سوخت
سقفی که گشت حائل بین سما و ارض
در زیر آن برای ابد ، اتفاق سوخت
آن آتشی که در دل شورای غصب بود
بیرون جهید و کلبه‌ی اهل وفاق سوخت
آتش گرفت قلب تمام فرشتگان
تا در بهشت ، کوثر مهر و صداق سوخت
شورای غصب حق علی را چنان گرفت
کز درک آن جفا ، پر و بال بُراق سوخت
تا گفته شد که حذف علی راه توسعه است
عالم از این تَفَلسُف پر طمطراق سوخت
تا رخ نمود فتنه چنان پاره‌های شب
قرآن به روی نیزه‌ی آل چماق سوخت
شد ذوالفقار حبس به زندان مصلحت
اما ز هجر حیدر و آن صبر شاق سوخت
در آتش سقیفه ، پس از بیت فاطمه
گلخانه‌‌های دختر او در عراق سوخت
از باتلاق ترس و ریا و سکوت خلق
آتش جهید و خلق در آن باتلاق سوخت
تاریخ ، بی تفاوت از این ماجرا گذشت
جغرافیای وحدت از این اشتقاق سوخت
من سوگوار دولت سبز جهانی‌ام
کز کثرت جنایت اهل شقاق سوخت
آخر ، به یُمن دولت مولایت ای (غلام)
جبران شود هر آنچه در آن احتراق سوخت
والسلام
محمد حسین صادقی (غلام)
قم – ربیع‌الاول 1425

شعری زیبا از مرحوم استاد حسان در مدح و رثا و نذر حضرت قاسم ابن الحسن علیهم السلام

چه خوش است رنج و محنت، به ره وفا کشیدن!
چه خوش است ناز جانان، همه را به جان، خریدن!

چه خوش است جان سپاری، به قدوم چون تو یاری!
به منای کربلای تو، شها! به خون تپیدن

چه غمی ز بی‌پناهی؟ به حضور چون تو شاهی
که خوش آیدم به راه تو، شها! بلاکشیدن

چه شود اگر عمو جان! بروم به سوی میدان؟
که خوش است از تو فرمان و ز من به سر دویدن

چو غزال مجتبی شد، ز میان خیمه بیرون
به شتاب از پی آمد، شه دین، برای دیدن

چه عمو! چه نوجوانی! چه گلی! چه باغبانی!
به حسن، صبا! خبر ده، که چه جای آرمیدن؟

بشکافت کوفیان را صف و زد به قلب لشگر
چه خوش است از غزالی، همه گرگ‌ها رمیدن!

زند آتشم، «حسانا»! غم شاه‌زاد قاسم
بنِگر به دست گلچین، گل نوشکفته چیدن

شاعر: حسان. حبیب چایچیان
به نقل از : ثقلین در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۳۹۴

عزادار ابدی سیدالشهدا

هوالجمیل
امام زمان (عج) در غم جد بزرگوارشان امام حسین (ع) می فرمایند: لأَندُبَنَّک صَباحاً و مَساءً و لأَبکینَّ عَلَیک بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً. هر صبح و شام بر تو گریه و شیون می کنم و در مصیبت تو به جای اشک، خون می گریم.
*****
عزادار ابدی
هر صبح و شام در غم تو گریه می کنم
با خون، مدام در غم تو گریه می کنم
هر لحظه آب می خورم، از داغ اصغرت
ای تشنه کام در غم تو گریه می کنم
ای جدّ بی معُین که شدی غرق خاک و خون
با احترام در غم تو گریه می کنم
هر کس سلام بر تو دهد من دهم جواب
با هر سلام در غم تو گریه می کنم
من دیده ام قیام تو را در شهود و کشف
با هر قیام در غم تو گریه می کنم
با هر امام در غم تو گریه کرده ام
بی هر امام در غم تو گریه می کنم
در کربلا و مشهد و قدس و بقیع و قم
در هر مقام در غم تو گریه می کنم
هرجا به پاست مجلس ذکر و عزای تو
در هر کلام در غم تو گریه می کنم
آزادگان دهر، به تو گریه می کنند
با هر کدام در غم تو گریه می کنم
در عمر روزگار نباشد چو روز تو
تا انتقام در غم تو گریه می کنم
هر دین اگر به جاست ز ایثار سرخ توست
ای دین عام در غم تو گریه می کنم
با هر شهید راه خدا، با فرشتگان
هر صبح و شام در غم تو گریه می کنم
والسلام
محمد حسین صادقی (غلام) -زرقان فارس
دوم آذرماه 1402